Դև թե մարդ ~ ՀՊՄՀ ուսանող

суббота, 21 января 2012 г.

Ի՞նչ եսդու փնտրում այս կյանքում համառ

Ու ստվերով պատում օրերը քո վառ:

Ի՞նչ եսպրպտում, դրանից գտնում,

Իբրև մռայլ ամպ գորշացած մթնում:

Կյանքը քեզհամար բացված մարտադաշտ,

Գոնե անձիդ հետ փորձիր լինել հաշտ:

Չկա գեթմի մարդ քեզ համար անգին

Քեզ համար կյանքդ նույնիսկ չունի գին:

Ու ապշում եմ ես`կա՞ մինպատակ,

Որ ապրում ես դեռայս երկնքի տակ:

Չէ՞ որայս կյանքում ապրող ամեն մարդ

Պարզել էուզում խնդիրներն իրբարդ:

Ի զորու չես դուտիրոջ սերն ապրել

Ու անկեղծ սիրով մեկին նվիրվել:

Ախ ի՞նչ եմ ասում` մեկին նվիրվել

Չկա նման բան, քեզմութն էտիրել:

Ու հենց այս սիրո բացակա կետը

Աղեղել էքո բութ սրտի նետը:

Ու չունես դու խիղճ, չունես բարություն

Ձեռքով էարել նաքեզ մարդկություն:

ՀՊՄՀ բանասիրականֆակուլտետի 4-րդկուրսի ուսանողուհի`

Սիրանուշ Ստեփանյան

ՀՊՄՀ ուսանող